آلیاژ برنج چیست؟
آلیاژ برنج یکی از آلیاژهای مورد تایید طب سنتی است که بیشتر به شکل قاشق، سماور، کتری و قوری از دیرباز مورد استفاده قرار می گرفته است.
برنج آلیاژی از مس و روی (Cu+Zn) می باشد و این فلز روی با آلیاژ روئی متفاوت است. فلز روی به زینک (zink) مشهور است که در طب امروزه به عنوان یکی از نیازهای بدن مورد توجه قرار گرفته است و کمبود آن را عامل بیماریهای پوستی و گوارشی می دانند و قرصهای مکمل همچون قرص زینک برای بیماران تجویز می گردد که همچون دیگر قرصهای شیمیایی دارای عوارض می باشند. در طب سنتی برای جذب فلز روی و رفع نیاز بدن با استفاده از آلیاژ برنج که به غیر از فلز روی حاوی فلز مس (که آن هم برای بدن بسیار مفید و لازم می باشد)، سماور، کتری، قوری، قاشق و ظروف آشپزخانه تهیه می کردند تا با استفاده از آنها، نیاز بدن به این فلز مهم برطرف گردد و از عوارض کمبود آن در بدن پیشگیری گردد.
چند توصیه در مورد استفاده از ظروف و قاشقهای برنجی:
- برای استفاده اولیه از قاشق و ظروف برنجی قدیمی که خریداری نموده اید (نه ظروف نو)، آنرا با سرکه و نمک و سیم ظرف شوئی خشن خیلی خوب شسته، به صورتی که هرگونه پلیسه و سیاهی و لک از بین برود.
- حتی الامکان پس از صرف غذا فوراً آنها را شسته و خشک کنید. دقت کنید این ظروف با غذاهای اسیدی مثل سرکه و ترشیجات به مدت طولانی در تماس نباشند، چرا که باعث کدر شدن و تغییر رنگ آن می شود.
- در صورت تغییر رنگ، با استفاده از محلول سرکه و نمک با سیم ظرف شوئی آنرا براق نمایید.
تذکر:
فلز روی با آلیاژ روئی متفاوت است. ظروف روئی که در قدیم وجود داشته است آلیاژی از قلع و مس (Cu+Sn) می باشد که در حال حاضر تولید نمی شود و تمام ظروف به نام روحی یا روئی که در بازار هست از جنس آلومینیوم می باشند که پخت و پز در آنها باعث آزاد شدن مقدار زیادی یون آلومینیوم در غذا می شود که در دراز مدت زمینه ساز بسیاری از بیماریهای مزمن مثل آلزایمر و پارکینسون و .. است
