از مهم ترین آموزه های طبیعت در سلامت و درمان بیماری ها توجه به غذاست. در یک جمله ساده باید گفت: هر چیز خوردنی نیست و هر کس نباید هر چیز را بخورد، بلکه هر کس باید با شناخت مزاج خود غذای خویش را تدبیر کند. از جمله مشکلاتی که در بین افراد این روزگار بسیار شایع است، زخم معده می باشد که اکثراً به علت عدم تدبیر خوردن و آشامیدن و تغذیه نا مناسب می باشد.
درباره درمان زخم معده رعایت نکات ذیل توصیه می شود:
تغذیه خود را اصلاح نمایید و از آب سالم بدون کلر استفاده کنید و هرگز مواد غذایی کارخانه ای را استفاده نکنید.
برای درمان زخم معده نخست خوردن 75 گرم روغن بادام شیرین و سپس استعمال لعاب جوشانده ریشه و گل پنیرک مفید است. همچنین 8 مثقال ریشه شیرین بیان، 2 مثقال زیره سبز و 1 مثقال زنیان را کوبیده و جوشانده و شب گذارند و صبح ناشتا میل نمایید و تا چند روز مداومت نمایید. هفته ای دو بار شربت زنجبیل با عسل میل کنید. هیچ وقت غذای خام به همراه پخته میل نکنید و آب همراه غذا نخورید، مدتی (حدود یک ماه) نیز از خوردن مواد خام، میوه ها و ترشیجات (خصوصاً پرتقال و نارنگی) خوداری کنید و عسل بیشتر بخورید، مصکی را هم به عنوان ادویه در غذاهایتان استفاده کنید.
برای زخم معده زردچوبه نیز خوب هست که باید در غذاهایتان استفاده کنید یا این که هفته ای دو بار از دم کرده آن استفاده کنید.
بهداشت دهان و دندان نیز در رفع مشکلات معده نیز موثر است، لذا با پودر شویا دندان هایتان را مسواک بزنید، آب نمک قرقره کنید، شب ها عسل خوب، روی دندان هایتان بمالید (تمام حفره های دندان هایتان را کاملاً با عسل آغشته نمایید) و صبح ها بعد از برخاستن از خواب مسواک بزنید.
تشخیص زخم معده:
بیماران بعضاً در تشخیص دردهای معده با دردهای قلب دچار اشتباه می شوند. در درد قلب اگر از پله به سرعت چند بار بالا و پایین بروید علایمی مشابه درد معده برای بیمار پیش می آید، این نشان می دهد که مشکل از قلب است، به طور خلاصه درد قلبی با فعالیت فیزیکی شروع و تشدید می شود. معده بیشتر ارتباط مستقیم با غذا دارد و اگر بیمار یک مواد خاصی را بخورد دردش بیشتر می شود و با خوردن چیز دیگری دردش کمتر می گردد. اگر ورم باشد اصولاً درد با خوردن میوه ها بدتر می شود و اگر زخم معده یا اثنی عشر داشته باشید با خوردن اکثر غذاها حتی غذاهای خوبی که باید راحت هضم شوند، درد بدتر می شود.
اگرچه امروزه به با توجه به وجود میوه های گلخانه ای، در تمام فصول سال می توانیم انواع میوه ها را در دسترس داشته باشیم، اما همواره مصرف میوه های فصل به دلیل طعم و عطر طبیعی شان، دلپذیر تر است . فصل تابستان نیز با میوه های رنگارنگش یکی از پرطرفدارترین فصول سال از نظر تنوع میوه هاست.ولی مانند مصرف دیگر مواد غذایی باید در مورد مصرف میوه ها نیز آگاهی بیشتری داشته باشیم تا با انتخاب صحیح نوع میوه های مفید و مناسب و رعایت نکات مربوط به چگونگی مصرف آنها، بیشترین بهره را از این دسته از نعمتهای خداوند متعال که در اختیار بشر قرار داده است را ببریم. باید بدانیم میوه فصل اقلیم هر جایی برای افراد آن اقلیم مفید تر هستند.سه میوه موز، خیار و کیوی را مطلقا مصرف نکنید و دلایل آن مشخص است. موز به خاطر این که از گاز اتیلن یا کاربید برای رسیدنش استفاده می کنند،سمی می شود ،اما اگر از روی درخت کنده شود، اشکال ندارد .دلیل عدم مصرف خیار نیز این است که خیارهای موجود در بازار که امروزه به عنوان میوه در مهمانی ها قار می گیرد کال است و هر میوه کالی، سبب سوء هاضمه شده، بزدلی و ترسویی می آورد.اما خیار رسیده باید به اندازه یک سوم خربزه بزرگ شود و بعد خورده شود (بنابراین خوردن گوجه سبز نیز تا زمانی که کال و نارس هست مضر می باشد). در مورد کیوی هم تا جایی که بررسی ها نشان می دهد باید گفت کیوی اصولا میوه نیست و عوارض بدی دارد و انسان نباید آن را بخورد.باید متذکر شد که بدتر از خیارهای نارس بوته ای، خیارهای گلخانه ای (درختی) می باشند که ضرر بیشتر دارند.
توت فرنگی معمولاً آلرژی زا است و به صورت گلخانه ای تولید می شود که بسیار مضر است.سیب سرخ یا سیب زرد برای سلامتی مفید هستند،اما سیب سبز که در بازار هست و عموماً تولید اسراییل هست نیز مضر می باشد.
در مورد کیفیت مصرف میوه باید گفت اصولاً میوه هایی که هضمشان به هم نزدیک است می توانید با هم میل کنید. درصورت میل به خوردن چند میوه با هم می توانید آنها را کمپوت کنید تا زمان هضمشان نزدیک شود.اما هرگز میوه هایی که زمان هضم متفاوتی دارند را نبایدبا هم بخورید مثلاً سیب را نباید با پرتغال خورد، چرا که زمانهای هضمشان با هم فرق می کند.
نکته دیگر این که زمانی که میوه می خورید، چیزهای دیگر نخورید. مثلاً غذا را با میوه با هم میل نکنید. سعی کنید چیزهای پخته را با نپخته هرگز مصرف نکنید.
ضمناً کسی که معده درد دارد اگر میوه بخورد مخصوصاً پرتغال، خیار یا کیوی، درد شدیدی خواهد داشت.
آب یکی از نوشیدنی هایی است که انسان در طول روز چند وعده نیاز به استفاده از آن دارد پس باید به آبی که می نوشیم خوب دقت کنیم و از سلامت آن اطمینان حاصل نماییم.بر اساس تحقیق انجام یافته مواد اصلی تشکیل دهنده کره زمین و بدن انسان آب، روغن و نمک می باشد که مهم ترین آنها آب است و خداوند پنجاه بار در قرآن از آن به اشکال مختلف یاد کرده است.
آب موهبتی است که حق تعالی آنرا مستقیماً به صورت باران و برف به ما ارزانی داشته و بر سر ما می ریزد ولی نمک و روغن را ما باید در طبیعت به دنبال آن بگردیم و تهیه نماییم، این امر نشان از اهمیت آب دارد.
اما سوالی که مطرح هست این است که آب سالم و خوب چه آبی است؟
در جواب باید گفت آب سالم همان آبی است که خداوند خودش در مرحله اول به ما هدیه داده است یعنی آب باران و برف و هر آبی که خصوصیات این آب را بیشتر داشته باشد. (حج/63: الم تر ان الله انزل من السماء ماء - فرقان/45: انزلنا من السماء ماء طهورا)
متاسفانه نزدیک به صد در صد آب شرب در اختیار هم وطنان عزیز ما آلودگی شیمیایی دارد و اگر آب تعداد اندکی از مناطق دور افتاده هنوز به آلودگی شیمیایی دچار نشده است به علت آن است که تاکنون دست بهداشتی ما این مناطق دور افتاده را به اسم بهداشت به مواد شیمیایی آلوده نکرده است.
امروزه به بهانه میکروب کشی به آب مواد شیمیایی اضافه می کنند که متاسفانه با جوشاندن هم مواد شیمیایی اضافه شده به آب همچون کلر از بین نمی روند و برای سلامتی انسان بسیار مضر می باشند. ما باید ان شاء الله در جمهوری اسلامی ایران به سمتی حرکت کنیم که برای میکروب زدایی آب شرب مصرفی از طرق دیگری بجای افزودن مواد شیمیایی، استفاده نماییم و محققان ما در این زمینه دولت محترم را یاری نمایند.
پس آبی مورد تایید است که نه آلودگی میکروبی داشته باشد و نه آلودگی شیمیایی، بنابراین پس از آب باران و برف می توان آب چشمه، چاه یا رودخانه ای را استفاده کرد که عاری از آلودگیهای شیمیایی باشند و زندگی صنعتی باعث آلودگی شیمیایی آن نشده باشد و برای از بین بردن آلودگی میکروبی آن آبها نیز حتماً باید آنها را جوشاند.
در شمال کشور وجود شالیزارهای برنج که به کودهای شیمیایی فراوانی آلوده هستند، باعث آلودگی آبهای زیر زمینی، همچون آب چاه ها شده است لذا مردم در این مناطق باید از آب باران پس از جوشاندن استفاده نمایند.
جوشاندن آب ضمن این که آنها را به آب سبک که مورد سفارش آقا امام رضا ع می باشد، تبدیل می کند، باعث از بین رفتن میکروب های داخل آب می گردد، به خصوص اگر برای این کار از ظروف مسی یا برنجی استفاده گردد.
و اما نکته ای در خصوص آب های معدنی که به صورت کارخانه ای بسته بندی می شوند :
آب های معدنی کارخانه ای، با توجه به این که مدت زمان طولانی از بسته بندی تا مصرف را سپری می کنند و شرایط و دمای نگهداری آب در این مدت مشخص نمی باشد به هیچ وجه مورد تایید نیست، به طور مثال هوای گرم در حین حمل یا در محل نگهداری، باعث واکنش شیمیایی ظروف پلاستیکی خواهد شد.
ضمناً از آنجایی که نگهداری بلند مدت آب در حجم کمتر از آب کر، باعث آلودگی آب می گردد و حجم بطری پلاستیکی آب معدنی از آب کر کمتر است، انتظار می رود آب معدنی در بطری دچار تغییر و آلودگی گردد، ولی با گذشت زمان تغییری نمی کنند که این نشان می دهد به این آب مواد شیمیایی اضافه شده است تا از تغییر آب تا زمان انقضای درج شده در روی بطری جلوگیری گردد که خود باعث آلودگی آب شده است.
همچنین بر اساس تحقیق محققان آمریکایی در مقاله ارائه شده در رابطه با آب معدنی های بسته بندی شده، نشان داده شده است که بیش از صد ترکیب شیمیایی در حین تولید و همچنین در مدت زمان نگهداری آن در بطری پلاستیکی به داخل آب وارد می شود.
طریقه نوشیدن آب:
در روایاتی آمده است که بهتر است آب را در روز به صورت ایستاده میل کنیم و در شب به صورت نشسته.
باید توجه داشت که آب آشامیدنی ما نباید خیلی سرد باشد زیرا دمای معده ما بالا ست و با خوردن آبی بسیار سرد دمای معده ناگهان تغییر می کند و پس از مدتی معده بیمار شده و آسیب جدی برای معده به وجود می آید.
بهتر است آب جرعه جرعه خورده شود و حتی توصیه شده آب هم مزه مزه شود و هنگام نوشیدن آب به آن نگاه کنیم.
سالی دو مرتبه، هر شش ماه یک بار، دو تا سه قطره روغن زیتون را داخل هر یک از گوش ها بچکانید و ده دقیقه هم به همان طرف بخوابید تا روغن به تدریج به داخل گوش راه پیدا کند. با راه یافتن قطرات روغن به فضای داخلی گوش به تدریج تمام مواد زاید همچنین خشکی و چسبندگی هایی که به علت وجود واکس گوش پدید می آید،به صورت کامل از گوش ها خارج می شود.
این کار را به مدت یک هفته تکرار کنید.در پایان این مدت شما خواهید دید که چیز هایی از گوشتان خارج خواهد شد که باورش برایتان کمی سخت است،امتحان کنید...
80 درصد سلامتی بستگی به موارد زیر دارد:
1-آب جوشیده چشمه، چاه یا قنات میل کنید!
2-روغن های کنجد، زیتون و محلی مصرف کنید!
3-نمک دریا مصرف کنید!
4-از خوردن مواد غذایی کارخانه ای، به علت مواد نگه دارنده حتی اگر لبنیات پاسنوریزه باشد پرهیز نمایید!
5-استفاده از ظروف مورد تایید نیاکانمان(برنجی، مسی، چدنی، سفالی، چینی، طلا، نقره) اجباری است.
